ZŁO DOBREM ZWYCIĘŻAJ…

„Jan Paweł II – „Nie daj się zwyciężyć złu, ale zło dobrem zwyciężaj”

 

CZYNIĆ DOBRO !   Jest rzeczą oczywistą, że chrześcijanin nie może milczeć w obliczu zła. Naszym powołaniem jest występować przeciwko niemu pod każdą postacią. Nasze czasy są jakby powtórzeniem sądu nad Panem Jezusem. Pycha przewróciła ludziom w głowach i wydaje im się, że mogą sami decydować, które przykazania chcą zachować, a które – według nich – są nie do pogodzenia z „tolerancją” i „wolnością człowieka”.  Bóg jest ciągle ten sam i nie obchodzą Go wyniki referendów ani uchwały parlamentów. Raz na zawsze objawił swoją wolę i kto chce się zbawić, musi Bogu zaufać. Musi też zawsze stawać po stronie Boga i Jego woli, obojętnie komu się przez to narazi…                W nakazie nadstawienia drugiego policzka chce nas Pan Jezus pouczyć o nieskuteczności odwetu za doznaną krzywdę. Zarówno wśród ówczesnych Żydów, jak i wśród współczesnych ludzi, gdzieś w głębi żywe jest pragnienie postępowania w myśl zasady: „oko za oko, ząb za ząb”. Zapala  się lampka z napisem; „nnnuuu; zając, JA ci jeszcze pakażu…”.   Metoda zemsty za doznaną krzywdę nie jest  sposobem na pokonanie zła. Zemsta jest bowiem porażką. Sprowadza nas ona do poziomu ludzi jaskiniowych o prymitywnej moralności. Starajmy się sprzeciwiać złu tam, gdzie to tylko możliwe, ale tak jak Pan Jezus, nienawidząc zła – kochajmy grzesznika. Jak walczyć ze złem? Najlepszym lekarstwem na zło jest MIŁOŚĆ. Miłość NIE JEST skupianiem się na złu i ciągłym o nim mówieniu, ale nie jest również milczeniem o złu… Jak więc upominać bliźniego swego, gdy czyni zło?

„Gdy brat Twój zgrzeszy (przeciw tobie), idź i upomnij go w cztery oczy. Jeśli cię usłucha, pozyskasz swego brata. Jeśli zaś nie usłucha, weź z sobą jeszcze jednego albo dwóch, żeby na słowie dwóch albo trzech świadków oparła się cała sprawa. Jeśli i tych nie usłucha, donieś Kościołowi! A jeśli nawet Kościoła nie usłucha, niech ci będzie jako poganin i celnik”.  [Mt,18;15-17]

W innym miejscu (2Tm, 4, 2) święty Paweł napomina:

„(…) głoś naukę, nastawaj w porę i nie w porę, (w razie potrzeby) wykaż błąd, poucz, podnieś na duchu z całą cierpliwością, ilekroć nauczasz”.

Zwalczać ZŁO – TAK, lecz GO   NIE  PROMOWAĆ !

Zło wydaje się wszechobecne. Pragnie być na ustach wszystkich i wszelkimi sposobami ciśnie się na świecznik. Walcząc ze złem należałoby zwrócić uwagę na to, aby go nie promować. Mam wrażenie, że wiele osób, być może nieświadomie, marnują swe zdolności na rzekomą walkę ze złem, a tak naprawdę temu złu służą. Poprzez powielanie wypowiedzi hajterów, poprzez tworzenie memów [karykatur] naśmiewających się z przeciwników, zwłaszcza politycznych;  a także powielanie, rozpowszechnianie  i upublicznianie  złych zachowań, szczególnie tych wypowiedzi z przekleństwami, wyrażających arogancję i pogardę dla drugiej osoby, jest-moim zdaniem –  współudziałem w grzechu. To tylko tak na NIBY          jest dla potępienia. Tak naprawdę ZŁO tego pragnie, zły się z tego cieszy, ma frajdę i tymi osobami się posługuje. Gdyż celem takich zachowań nie jest walka ze złem, lecz chęć „dokopania”, zdyskredytowania i wyśmiania oraz wykazania swej doskonałości.   To ma nam uświadomić; „ooo! patrzcie tamten to jest „be”, zaś ja na jego tle błyszczę; ja takim zachowaniem się nie splamię; ja to jestem „cacy”. 

Pismo Św. mówi o napominaniu, wykazywaniu błędu bliźniemu w „cztery oczy”.  „Gdy brat twój zgrzeszy , idź i upomnij go w cztery oczy. Jeśli cię usłucha ….”  Tak więc – napominać – tak, ale nie sądzić, nie wytykać i nie wywyższać się. Napominać, wytykać zło,napiętnować je, tam gdzie się je zastało, a nie roznosić to po innych blogach albo co gorsza nagłaśniać na Fejsbuku. Moim zdaniem – takie zachowanie jest naganne podwójnie;             po pierwsze – osoba krytykowana nie ma szans na obronę [czyli grzech oczerniania], a największy złoczyńca ma prawo do obrony; po drugie jest to PROMOWANIE ZŁA, a nie zwalczanie go. Przecież intencja jest oczywista; celem nie jest walka ze złem, ze zduszeniem go w zarodku [u źródła] lecz wyśmianie, wyszydzenie i wykpienie  Osoby, która rzekomy zły czyn popełniła. To nie jest zwyciężanie zła, napiętnowanie złego zachowania, lecz poniżenie, pogarda i szyderstwo oraz BRAK SZACUNKU DLA GODNOŚCI BLIŹNIEGO, którego winniśmy miłować jak siebie samego.   Słowa; ” nie czyń drugiemu, co tobie niemiłe” jako przestroga, a nie złorzeczenie, same cisną się na usta. Tylko – czy ktoś w poczuciu swej wyższości, hardości i bucie to zrozumie??? nie pozostaje nic innego jak modlitwa;PRZYBĄDŹ DUCHU ŚW.