Rozdarte…

Rozdarte małżeństwa. Rozdarte serca. Rozdarte dzieci. Rozdarte…życie.

Ojciec po kilku latach małżeństwa zostawia żonę [wykształconą i inteligentną] oraz syna; wyjeżdża do Ameryki. Czy za chlebem? Chyba nie, bo tu nie mieli biedy. Tam sobie układa życie od nowa. Porzucona żona/matka dwoi się i troi, aby wychować syna i „dać” mu dobre wykształcenie. Jest jej bardzo ciężko wypełnić rolę matki i ojca, jednocześnie realizując się zawodowo, aby zarobić na utrzymanie. Stara się.

Syn  na studiach poznaje dziewczynę; miłość a po ukończeniu studiów ślub. Oboje mieli niezłą pracę i dobre wynagrodzenie. Żona urodziła mu trzech synów; a on zostawia żonę z dziećmi i swą schorowaną matkę pod jej opieką. Wyjeżdża do Ameryki, skuszony lepszym zarobkiem.  Kobieta musi pogodzić pracę zawodową, samotne wychowanie synów oraz opiekę nad teściową. Rozłąka sprawia, że…facet zakłada w Ameryce nową rodzinę. Rozwód nie jest mu do niczego potrzebny; więc nadal uchodzi za kochającego męża i ojca.  Może i kocha [nie wiem]…ale po swojemu.

Wnuk – najstarszy chłopiec z  w/w trójki [mieszkając w wielkim mieście] zakochuje się w pięknej dziewczynie i… żeni się. Jego matka szczęśliwa, gdy na świat przychodzą dzieci, jej wnuczęta. Swój urlop oraz każdą wolną chwilę poświęca na opiekę nad nimi; [dziewczynka i chłopczyk] oraz teściową. Gdy zabrakło matki/babci [zmarła nie doczekawszy emerytury] młodzi rozwodzą się. Nie sprostali obowiązkom. Dzieci zostają przy  matce.  Chłopczyk ma 3 latka. Tak bardzo emocjonalnie związany z ojcem, że po każdej wizycie ojca, przy rozstaniu, dostaje histerii. Gdy jest się tylko świadkiem takiej sceny;  serce pęka, słowa grzęzną w gardle, a łzy same ciekną po policzkach. Dziewczynka [5 lat] po rozwodzie rodziców zamknęła się w sobie; cicha, milcząca, zalękniona, potulna i wycofana.  Krzywda jaka spotkała te dzieci, zapewne zostawi trwały ślad w ich psychice. 

Z ust cioci ojca tego chłopczyka usłyszałam; ” jak to dobrze, że siostra nie dożyła tego widoku i tej krzywdy dzieci, bo serce by jej pękło, wszak wnuczęta były jej całym światem;  mnie samej nie mieści się w głowie, że można taką krzywdę wyrządzić własnym dzieciom„.

Wina z ojca na syna, a nawet wnuka, zaś krzywda aż po prawnuka.

Dla wielu ludzi rozwód wydaje się najlepszym rozwiązaniem w sytuacji nieudanego małżeństwa. Rozwód niewątpliwie przeżywają sami zainteresowani, czyli rozwodnicy, ale największą traumę noszą dzieci. Dla maluchów rozstanie rodziców jawi się jako coś odwracalnego, do naprawienia i bardzo długo żyją nadzieją, że wszystko wróci do „normy”. Dla dorosłych rozstanie jest szansą na kolejny udany związek, dla dzieci rozwód rodziców, to żadna szansa. Większość szkrabów bardzo źle znosi rozstanie mamy i taty.  [Co prawda, podkreśla się zalety rozwodów w sytuacji, kiedy dziecko w rodzinie doznawało krzywd i cierpień z powodu alkoholizmu, narkomanii, hazardu czy przemocy domowej. Rozwód może być wówczas metodą na zakończenie rodzinnego koszmaru]. W większości przypadków jednak rozwód to ogromny szok dla dziecka, które zaczyna się obwiniać za rozpad związku swoich opiekunów. Dziecko nie jest w stanie pojąć dylematów dorosłych.  Nie da się przejść przez rozwód bez szwanku. Nawet jeśli dziecko nie daje po sobie poznać, że przeżywa rozstanie rodziców, to w głębi jego serca dzieją się rzeczy nie do wyobrażenia.

Rozdarte małżeństwa. Rozdarte serca. Rozdarte dzieci. Do którego pokolenia ta krzywda raz zadana wyciskać będzie piętno „niekochania” ? Cierpkie owoce rozstania.