DEPRESJA – CHOROBA NASZYCH CZASÓW.

No i wykrakałam [pod poprzednią notką], a może „wywołałam wilka z lasu” pisząc; „na tym zakończę wyliczankę, bo jeszcze popadnę w pesymizm albo w depresję…” ?

Z żadnej choroby nie należy sobie robić żartów, gdyż czasami nawet nie jesteśmy świadomi, jak może potoczyć się jej rozwój.  Nigdy nie wiemy, co w nas siedzi i kiedy da o sobie znać tzw, „tykająca bomba”; cichy zabójca, albo tragiczne zdarzenie losowe. Dziś [w naszych czasach], DEPRESJA zbiera obfite żniwo. Mnie zastanawia jedno> dlaczego dawniej o tym się nie mówiło? czy np. 50 albo 100 lat temu depresji nie było? wiemy przecież, jak ciężko się wtedy żyło; przed, podczas i po wojnie bieda aż piszczała a śmierć zaglądała w oczy niemalże na każdym kroku. Co się stało, że nagle teraz ta choroba tak się rozplenia??? 

Smutek, rozpacz, śmierć > depresja.

To jedna z najczęstszych chorób dzisiejszego świata.  Na depresję cierpi dziś 350 mln ludzi, z czego w Polsce aż 1,5 mln. W USA liczba zdiagnozowanych rośnie co roku o 20 proc. Dotyczy osób w każdym wieku, poczynając od nastolatków, a nawet dzieci, aż po seniorów. I w każdym przedziale wiekowym jej objawy charakteryzują się czymś innym. Tylko połowa chorych się leczy. A ile przypadków kończy się samobójstwem???

Przyczyny depresji ?  kto by nie chciał znać źródła choroby, każdej, a więc i depresji. Co na ten temat mówią naukowcy? ciekawskim podaje link;

 

https://www.poradnikzdrowie.pl/zdrowie/psychiatria/depresja-przyczyny-objawy-rodzaje-depresji-leczenie-aa-vkmE-eu2U-2HhT.html

Jak sobie radzić z depresją? 

11 zdrowych nawyków, które pozwalają radzić sobie z depresją

http://ohme.pl/lifestyle/11-zdrowych-nawykow-ktore-pozwalaja-sobie-radzic-z-depresja/

A jak ja sobie poradziłam z depresją ? Nie pomogło leczenie, dopóki nie usunęłam przyczynę – źródło. Przeszłam na emeryturę. Myślałby ktoś, że to takie proste. Akurat. Jeszcze przez wiele lat śniła mi się matura. Koszmary senne związane z lękiem o utratę pracy do dziś mnie prześladują i nadal zrywam się ze snu oblana potem ze strachu, że stracę zatrudnienie. Za to jak błoga jest ta chwila, gdy otwieram oczy i uświadamiam sobie, że już nic mi nie grozi. Kochana emerytura, wyzwoliła mnie ze strachu i od prochów [aptecznych]. Bowiem z autopsji wiem, że szkodzą one na co inne np. u mnie uszkodziły błędnik i nadwyrężyły wątrobę. Teraz ona nawet na widok/smak kawy strajkuje, a przy tak niskim ciśnieniu, jakie przekazano mi w genach, bez kawy mogę spać 24 h/d.

       

Wiem; spłyciłam temat koncentrując się na zdrowiu, lecz rzadko zdarza się tak, aby to jeden czynnik wywołał tak silną depresję, że człowiek myśli o samobójstwie. Kiedy napotyka się mur i na nic zda się walenie głową w niego; albo przed tobą czarna dziura, otchłań i… nic tylko wskoczyć w nią aby wreszcie uwolnić się od natłoku złych myśli; aby raz na zawsze przerwać  pasmo udręk. Utrata sensu dalszego życia.  Po co? dla kogo? w imię czego?  Osaczeni przez zły los, przez wszystkich odtrąceni,  zapomniani, niepotrzebni…raz kozie śmierć. Koniec. 

W krytycznej chwili, w chwili totalnego załamania, gdy cały świat zawalił mi się na głowę, bo w jednym czasie pojawiły się kłopoty zawodowe, zdrowotne, problemy rodzinne i kryzys małżeński; gdy wydawało mi się, że dłużej tego nie zniosę;  wtedy, w mroku nocy ktoś wręczył mi kartkę z napisem;  „NIE LĘKAJ SIĘ, JA JESTEM obok Ciebie”  .  Zawierzyłam, bo Jego miłość doskonałą jest i pomoże wszystko przetrzymać, i wszystkiemu zaradzić. Ale…to już było [dawno temu] i mam nadzieję, że nie wróci więcej. Za to dziś  daję świadectwo – depresja może dopaść każdego z nas i w zależności od odporności psychicznej, może różny mieć finał.